تحقیقات نه چندان اخیر نشان می دهد که اگر چند کرم را قطعه قطعه کنید و کنار هم قرار دهید، تکه کرم ها کرم های جدیدی می سازند و به زندگی (به نظر ما ننگینشان) ادامه می دهند. خلاصه این تحقیقات در کتاب های علوم دبستان مربوط به آموزش دانایی به بچه های آدمیزاد آورده شده است.
آیا این نشان دهنده آن نیست که نوعی جراحی پیشرفته در بین کرم ها وجود دارد؟ آیا نباید فکر کنیم که کرم ها موجوداتی بسیار پیشرفته تر از ما هستند؟ آیا وقت آن نرسیده است که تحت عنوان گفتگوی موجودات به آنها نزدیک شویم و دانایی عمیقشان از حقیقت و حیات را به دست آوریم؟ آیا وقت آن نرسیده است تا از آن ها حل تحلیلی تمام مسایل را در چارچوب ریاضیات متفاوتشان، بخواهیم؟
آیا وقت آن نرسیده است تا از آن ها بخوهیم پرسش راز کیهان را دقیق تر کنند و جواب کامل آن را بدهند؟
آیا نباید عرفان کامل را از آنها بخواهیم؟
شاید قسمتی از برنامه عرفان ما نزدیک شدن به آنها خواهد شد.
بهترین راه برای نزدیک شدن به آنها مردن شاید باشد. در خاک، آنها به ما نزدیک تر خواهند شد. بدن های ما را می خورند و آن قدر دانایی دارند که روح ما را در حین خوردنمان بدون درد به جسممان پیوندی محکم دهند و مفاهمه را شروع کنند. پس پیش به سوی دانایی بسیار.